لوکوموتیو هایی که با سود سوزآور کار می کردند! - انجمن وردپرس

به گزارش انجمن وردپرس، خبرنگاران: نوعی موتور لوکوموتیو جالب که مدت بسیار کوتاه و به صورت محدود در اروپا و آمریکا استفاده شد، لوکوموتیو سود سوزآور یا سدیم هیدروکسید بود. این نوع لوکوموتیو اساسا یک لوکوموتیو بخار بود، اما به جای محفظه ای برای سوختن زغال سنگ و گرم کردن دیگ بخار، از واکنش شیمیایی برای فراوری گرما استفاده می کرد.

در این نوع لوکوموتیو، دیگ بخار توسط محفظه ای پوشانده شده بود که چند تُن سود سوزآور یا سدیم هیدروکسید در آن پر شده بود. آب به سود سوزآور اضافه می شد تا یک واکنش گرمازای شدید ایجاد گردد و حرارت کافی برای جوشاندن آب داخل دیگ را فراهم کند. سپس بخاری که از دیگ بیرون می آمد به وسیله پیستون ها، لوکوموتیو را به جلو راهنمایی می کرد، درست مثل یک لوکوموتیو بخار معمولی. اما در این مورد، بخار خروجی از پیستون ها در اتمسفر رها نمی شد، بلکه دوباره وارد محفظه سدیم هیدروکسید می شد تا واکنش بین سود سوزآور و آب ادامه پیدا کند.

از آنجا که این سیستم یک لوپ بسته بود و خروجی نداشت، لوکوموتیو سود سوزآور تقریبا بدون صدا حرکت می کرد و هیچ دود یا دوده ای به جا نمی گذاشت. این لوکوموتیو بسته به مقدار سودی که در آن بود، می توانست ساعت ها حرکت کند. در نهایت، سود رقیق می شد و نمی توانست حرارت کافی برای ادامه فراوری بخار را فراهم کند. سپس لوکوموتیو را برای شارژ مجدد به ایستگاه راه آهن می بردند که شامل تزریق بخار بسیار داغ از دیگ بخار ثابت ایستگاه شارژ و سدیم هیدروکسید می شد. سپس لوکوموتیو دوباره آماده آغاز چرخه دیگری می شد.

موتور سدیم هیدروکسید توسط موریتس هونگمان، شیمیدان و مخترع آلمانی در اوایل دهه 1880 اختراع شد. مدت کوتاهی بعد از آن، چند به اصلاح لوکوموتیو بدون آتش ساخته شد و با موفقیت در حمل و نقل عمومی برلین و آخن مورد استفاده نهاده شد.

در همان دوران، راه آهن فیلادلفیا آغاز به کار با موتور های سود سوزآور کرد که اولین و احتمالا تنها موتور های این چنینی بودند که در ایالات متحده مورد استفاده نهاده شدند.

آنالیز های دقیق اجرا شده توسط دانشکده فنی مونیخ در سال 1885 نشان داد که موتو هانیگمان بازدهی زیادی ندارد و فقط 60درصد بخاری را فراوری می نماید که هر واحد زغال سنگ در لوکوموتیو های سنتی فراوری می کرد، اگرچه دیگ های بخار شارژ می توانستند با زغال های ارزان تر و با کیفیت پایین تر از دیگ های لوکوموتیوهای سنتی کار نمایند. همچنین خطر انفجار و سوختن در موتور های سود سوزآور بیشتر بود. در مجموع، لوکوموتیو سود سوزآور به اندازه کافی کارآمد نبود و خطرات آن از مزایای آن بیشتر بود.

در نهایت، خود لوکوموتیو های بخار هم به تدریج جای خود را به موتور های برقی و دیزلی دادند.

منبع: amusingplanet